Podoba mi się powolne tempo, robi to lepiej niż "2011: Odyseja kosmiczna". No i świetna, tragiczna historia, raczej dramat niż thriller. Piękne przedstawienie skomplikowania różnych relacji.

Dobre aktorstwo, szybkie samochody, prosty chłop.

Ciekawa konwencja, NPC jako główny bohater.

Trochę takie America Saves The Day, ale mechanika fajna, no i wybitny Jesper Kyd.

Piosenkę Design pierwszy raz usłyszałem w pubie Domówka Cafe w Krakowie podczas pub quizu. Potem pobrałem całą płytę, pojechałem na Islandię, na miejscu przesłuchałem jakieś 500 razy, i teraz ta płyta brzmi jak Islandia.

Jedna z pierwszych gier, w które grałem. Jedna z moich ulubionych, być przez sentyment - ale nie można jej odmówić klimatu, różnorodności lokacji, czy doskonałej muzyki Kima M. Jensena

Baśniowa interpretacja świata w którym VR jest jedyną formą rozrywki, dopóki te głupie dzieciaki nie zniszczą tej złej korporacji. Lekkie, przyjemnie, naiwne.

Taki obyczajowy Fallout, bardzo dobrze mi się oglądało. Obejrzałem niechący, potem sięgnąłem po książkę. Serial lepszy.

Po książkę sięgnąłem, ponieważ bardzo spodobał mi się serial. Była na tyle interesująca, że przeczytałem ją chyba podobnie szybko, co Harry'ego Pottera, gdy miałem jeszcze czas - to coś znaczy, bo teraz nie mam czasu. Niektóre wątki rozjeżdżają się w porównaniu z serialem, i generalnie preferuję serialową wersję wydarzeń, ale książkę dobrze mi się czytało.